Beljanica je jedna od najvećih krečnjačkih planina istočne Srbije. Nalazi se između sliva reke Mlave i Žagubičke kotline na severu i sliva reke Resave na jugu. Pruža se od zapada ka istoku u dužini od 24 km, sa prosečnom širinom od oko 12 km. Zahvata površinu od 309 km², od čega 246 km² izrazit kraški reljef u krečnjacima.

Severni deo je visoravan sa mnogim vrtačama, uvalama i slepim dolinama (Busovata, Rečke sa ponorom dubokim 150 m). Južni deo je stenovit, krečnjački greben Beljanica (1.339 m[1]), koji strmim odsekom pada u klisuru reke Čemernice, desne pritoke reke Resave. U grebenu su mnogobrojne pećine, od kojih je najveća Velika Atula (560 m). U podnožju grebena nalaze se Malo i Veliko vrelo, a u podnožju severnog oboda Vrelo Mlave kod Žagubice.

Beljanica je planina bogata vodom, podzemnim i površinskim tokovima. Naročito su interesantni površinski tokovi sa velikim brojem reka i potoka ponornica. Voda u svim tokovima je čista i može se piti iz vodotoka. Beljanica je u speleološkim krugovima veoma poznata kao izuzetno bogata speleološkim objektima. Najpoznatija pećina je Resavska pećina, koja je uređena za pojedinačne ili kolektivne posete i otvorena je tokom cele godine. Pored Resavske pećine postoji veliki broj pećina bogatih svim vrstama pećinskog nakita.

Pećine izuzetne lepote su Jelarče, Pionirska pećina, Vlaška pećina i Ivkov ponor, a naročito se izdvajaju Izviđačka pećina, koja po vremenu nastanka i bogatstvu nakitom, ne zaostaje za Resavskom pećinom i Velika Atula, kao speleološki objekat posebne važnosti. Zapravo Velika Atula nije do kraja istražena, a najnovija istraživanja su dozvolila postojanje produžetka zapadnog kanala. U poslednjim istraživanjima pećinske faune, otkrivene su posebne vrste nepigmentisanih stonoga, koje su za nauku nepoznata vrsta.