Kanjon Lazareve reke ili Lazarev kanjon, nalazi se na nekih desetak kilometara od Bora. To je najdublji i najduži kanjon istočne Srbije. Zbog strmosti svojih stenovitih litica, ni dan danas nije u potpunosti ispitan. Kanjon je poznat po mnogobrojnim pećinama i jamama.

Dužine je do 9 kilometara i visine između 300 i 500 metara. Usečen je u krečnjački masiv planine Južni Kučaj, i kroz njega protiče istoimena reka. Sa svih strana je zaklonjen stenovitim grebenima: sa juga i jugoistoka uzdiže se Malinik (1.087 m), sa severa Strnjak (720 m) i Kornjet (696 m), a sa zapada Pogara (883 m) i Mikulja (1.022 m). Litice kanjona su vertikalne i ravne, a na najužem delu širina kanjona iznosi manje od 7 metara. Sadrži preko 70 pećina. Samo neke od njih su otkrivene i dostupne, poznate pod nazivom Zlotske pećine (Lazareva pećina, Vernjikica, Hajdučica, Mandina pećina, Dubašnička jama i dr.).

Lazarev kanjon, kroz koji protiče istoimena reka, bio je, za vreme Turaka, jedno od najznačajnijih skloništa homoljskih hajduka. Ulazak u ovaj kanjon za hajduke je značio spas, jer se Turci nikada nisu usuđivali da ih slede. Legenda kaže da su, posle bitke na Marici 1371. godine, konjanici kneza Lazara došli u ovaj kraj, zadržavši se tu određeno vreme, odakle potiče i ime reke i kanjona.

Lazarev kanjon je danas dom retkih biljaka – krimskog bora, reliktne vrste tisovog drveta i srpske ramondije, i zivotinja – divokoze, surog orla, šumske sove i sivog sokola. U njegovim pećinama stanuje veliki broj endemskih zglavkara i slepih miševa. Takođe postoje brojna legla zmija otrvnica, najčešće poskoka.

Najpoznatija znamenitost kanjona. To je suva, zatvorena pećina, sa izvorskom vodom, bogato okićena pećinskim stubovima, draperijama, bigrenima i kalcitnim kadicama, kao i nakitom od stalaktita i stalagmita visokim i do nekoliko desetina metara. Na samom ulazu nalaze se pećinske sveće od snežnobelog kristalizovanog kalcita. Nakit Lazareve pećine nazivan je oblicima na koje nalikuje, pa su najpoznatiji ukrasi Stogovi, Fontana, Plast, Bizon, Carska loža, Dirigent, Orkestar, Slapovi…

U pećini su pronađena tri praistorijska kulturna horizonta. Iz najstarijeg, bakarnog doba, pronađen je veliki broj keramičkih predmeta i koštanih alatki (šila, dleta i noževa). U bronzanom dobu pećina je služila kao lovačka stanica, a u gvozdenom kao centar metalurgije. Zaštićeni je spomenik prirode od 1949. godine, a 2005. proglašena je objektom geonasleđa Srbije na teritoriji spomenika prirode Lazarev kanjon.